رابطه ی بنده ی گنهکار و خدا

روزی در محضر حضرت استاد علامه حسن زاده روحی فداه نشسته بودیم ، چند نفر از عزیزان به دیدارشان آمده بودند. یک آقای جوانی همین طور طبق متعارف برگشتند گفتند: آقا ما گناه کاریم، ما را دعا  کن.

 آقا بر سرشان داد کشید: این چه حرفی است که می زنی؟ تو گنه کار هستی پیش من حسن زاده چرا می گویی؟ آن را برو در خلوت خانه ات با خدایت حرف بزن. چه کار داری به این و آن بگویی من گنهکارم. تند شد روی جوان، خجالت نمی کشی این طور حرف می زنی؟ تو می دانی  چه  می گویی؟ کسی گناه خدا می کند یعنی به ناموس خدا تجاوز کرده. تو داری رسماً در پیش من می گوئی من به ناموس خدا تجاوز کردم! خجالت نمی کشی؟ همچین حرفی می زنی، که چی؟ دعا کن من به ناموس خدا تجاوز کردم. غیرت خدا به جوش می آید . 

🔸 اتفاقاً گناه باعث می شود بین خدا و عبد یک رابطۀ خصوصی برقرار شود. که خدا راضی نیست بین بنده گنهکار با هیچ کس دیگر رابطه برقرار شود. من غیرتم به جوش می آید گناه کردی یواشکی بیا  شب، تاریکی، خلوت.  دهن باز نکن داد نکش سر و صدا نکن. نگذار مردم بشنوند.

 پشیمان شدی آهسته با خودم حرف بزن. چه کار داری داد و فریاد کنی آبروی خودت را می ریزی آبروی من خدا را می ریزی. چون بین مردم می گویی من گناه کردم یعنی به ناموس خدا تجاوز کردم. این بَد  است. خدا دوست ندارد چیزی را که فحاشی شده بی احترامی شده، شایعه اش کنی، بین مردم داد بکشی.

🔹 حالا یکی می رود نعوذب الله یک عمل خلاف می کند دیگری می رود عمل خلافش را پخش می کند به همان اندازه که او خلاف کرد آن کس که دارد شایعه می کند هم گنهکار است. چرا داری گناه را  پخش می کنی؟

🔹 قرآن من و شما می گوید: اگر بدی هم دیدی خیلی آهسته، داد هم نکش. اگر امر به معروف هم می خواهی بکنی خیلی آهسته، مثل آینه باش. آینه داد نمی زند یقه ات بَد است. وقتی روبروی آینه می  ایستی جیغ نمی کشد بگوید چرا موی سرت اینجوری است ؟ خیلی سکوت محض است، آهسته هیچ کس خبر دار نیست، جز تو و آینه.

 منبع،فرمایشات حضرت استاد داود صمدی آملی در شرح نهج الولایه ترک 62