کتاب المواعظ العددیّة :
قالَ النّبیُّ صلى الله علیه و آله :
یا علیُّ ، تُریدُ سِتَّمِائةِ ألفِ شاةٍ ، أو سِتَّمِائةِ ألفِ دینارٍ ، أو ستَّمِائةِ ألفِ کَلِمةٍ ؟
قالَ : یا رسولَ اللّه ِ ، سِتَّمِائةِ ألفِ کَلِمَةٍ . فقالَ صلى الله علیه و آله :
أَجمَعُ سِتَّمِائةِ ألفِ کَلِمَةٍ فی سِتِّ کَلِماتٍ ؛
مرحوم ملا حسینقلی همدانی قدّس‌سرّه یکی از افرادی است که خیلی قویّ و در بین اساتید، کم نظیر بوده است. ایشان یکی از اولیایی است که روحش خیلی آزاد است. اگر کسی عمل صالحی انجام دهد و به این بزرگوار هدیه کند، روح ایشان با آن شخص، همراه می‌شود. گاهی ما به سبب کثرت اشتغالات و مشکلات، منشأ حالات خوش خود را متوجه نمی‌شویم. بعضی از حالات خوش انسان، مربوط به همراهی ارواح اولیاء با انسان است.
شیخ عباس هاتف قوچانی در سال ۱۲۹۲ شمسی در روستای گوزل آباد قوچان به دنیا آمد استعداد بی‌نظیر و عشق و علاقه او به تحصیل، پدر را واداشت که شیخ عباس را به حوزه‌ای در شهر قوچان بفرستد. او در سن سیزده سالگی وارد مدرسه عِوَضیه قوچان شد و به تحصیل علوم دینی پرداخت. وی در همان سنین کودکی وارد حوزه علمیه قوچان شد و بعد از یاد گرفتن مقدمات با گرفتن اجازه از پدرش و علیرغم نگرانی مادر بزرگوار خود به حوزه علمیه مشهد رفته و سطوح عالیه درس حوزه را در مشهد گذراند.۱
دانلود مناجات خمس عشر صوتی در ادامه مطلب:
بسمه تعالی
به یکی از دوستان صمیمی و یاران طریقت نوشته شده است.
تصدّقت شوم!
نظر به محّبت دیرینه که با شما و دوستان هم طریق خود دارم ، لازم دانستم اموری که در سلوک الی الله به نفع سالک است ، تذکّر دهم؛ در صورت مراعات ره صد ساله ، یک ساله طی شود ان شاالله.
آیا نفی خواطر با مراقبه تفاوت دارد؟ایا درست است که بدون ذکر ولی در دل یعنی توجه به حضور او در تمام اوقات نفی خواطر کرد؟
انچه در مورد این دو اصطلا ح قابل توجه میباشد اینست ؛ نفی خواطردرعرفان عملی یاسیر وسلوک کاربرد دارد ولی مشارطه ومراقبه ومحاسبه دربین علمای اخلاق درتذکیه نفوس بکار میرود.
عزیزا! تا بر این نردبان اعلا عروج کنی باش تا تو را از پلکان آن خبر دهند تا بر هر پایه که پای نهی آنجا نمانی و آهنگ پایه برتر داشته باشی:
۱- شاگرد وقتی می تواند از محضر استاد خود دور شود که به مرحله عدم تفاوت حال در بعد مسافت رسیده باشد و این معنای دقیق را کاملاً درک کرده باشد.
پیر را بگزین که بی پیر این سفر *** هست بس پر آفت خوف و خطر
آن رهی که بارها تو رفته ای *** بی قلاوز اندر آن آشفته ای
پس رهی را که ندیدستی تو هیچ *** هین مرو تنها ز رهبر سر مپیچ
گر نباشد سایه او بر تو گول *** بس تو را سرگشته دارد بانگ غول
غولت از راه افکند اندر گزند *** از تو داهی تر در این ره بس بدند
از نُبی بشنو ظلال رهروان *** که چه شان کرد آن بلیس بد روان
صد هزاران ساله راه از جاده دور *** بردشان و کردشان ادبیر و عور
(مولوی، مثنوی)
