چکیده
موضوع این نوشتار وحدت وجود در عرفان ابن‌عربی است. نویسنده پس از بیان معنای وحدت وجود از دیدگاه عرفا، گزارشی از نظریات مطرح دربارة وحدت وجود را ارائه کرده است.
در پایان نیز به برخی تمثیل‌های عرفا و فلاسفه در این مسئله اشاره شده است.
منبع: حکمت عرفانی؛ تحریری از درس‌های عرفان نظری استاد سید یدالله یزدان‌پناه ، صفحهٔ ۱۷۹ تا ۲۰۰
دیدگاه عرفا در وحدت شخصی حاوی دقت‌های فراوانی است که اندکی غفلت، انسان را از مقصود اصلی دور می‌سازد و چه بسا آدمی را در مسیر برداشت‌های بسیار نادرست از کلام عرفا قرار می‌دهد.از همین رو اهل عرفان برای انتقال مقصود خود از تمثیل‌های متعددی بهره برده‌اند که برخی از آن را در این نوشتار ملاحظه می‌کنید.
این عامل یک عامل جنبی است که نقش تقویت کننده عوامل پیشین را دارد و آن حضور جدی جریان فکری کلامی در قرون اولیه تاریخ اسلام است. کلام اسلامی به ویژه پیش از آنکه تحت تاثیر رشد و سیطره فلسفه اسلامی قرار گیرد تنها علمی از علوم اسلامی بود که به دغدغه های هستی شناختی و معارف اصول دین از جمله توحید می پرداخت از این رو عارفان از همان آغاز از موضع گیری در برابر مدعیات آن ناگزیر بودند.
بسم الله الرحمن الرحیم
مقدمه
این مطالب توسط ]یکی از شاگردان حضرت استاد ، کمیلی خراسانی[ تهیه شده است و انگیزه مولّف از آنجای بود که کتابهای بسیاری در سیروسلوک نوشته شده است ولی متاسفانه کتابی جامع که هم در گیرنده مطالب عرفان نظری(مطالبی که سالک باید در سیروسلوک خود حتما بداند) وهم در عرفان عملی (مطالبی که سالک در انجام آن باید تلاش کند ) باشد کمتر دیده می شود این مطالب با مشورت و تحت اشراف استاد تهیه شده واز مطالب وکتابهای ایشان حداکثر استفاده راکرده ام وهمچنین از سیره و کتابهای بزر گان سیر وسلوک همچون علامه ملّاحسینقلی همدانی –علامه قاضی-و استاد بزرگوار حضرت سید هاشم حداد که عمری خالصانه در این وادی فعالیت داشته اند استفاده شده است.
معرفی کتاب سیر و سلوک، طرحی نو در عرفان عملی شیعی؛ آیت الله علی رضائی تهرانی
انتشارات موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی ره - قم
👈نفس انسان قابلیت محض برای هر گونه تعلیم و تربیت، و وصول به اعلی درجه کمال، و یا سقوط در پایین ترین مرتبه را دارد
🔆نفس انسانی در هر رشته‌ای که 🔺تعلیم ببیند، و تمرین کند🔺، استاد میشود
بحث و تحقیق در مرحله عرفان و تصوف شیخ و حتی وصول بکمال مطلوب که مدعای ما است از چند طریق ممکن است و برای آنانکه بخواهند این حقیقت را دریابند لازمست.
شیخ سعدی در عالم سیر و سیاحت
| برخیز تا یکسو نهیم این دلق ارزاق فامرا |
| بر باد قلاشی دهیم این ترک تقوی نام را |
| هر ساعت از تو قبله ای با بت پرستی میرود |
| توحید بر ما عرضه کن تا بشکنیم اصنام را |
انسان شناسی عرفانی، از عالی ترین و عمیق ترین مباحث علمی و معرفتی در عالم دین، دانش الاهی و بشری است. این نوع انسان شناسی به معرّفی انسان و انسان کامل و همچنین بحث در مورد نحوۀ دست یابی انسان به کمال میپردازد.
انسان در عرفان، دارای مقام عالى است که می تواند با قدم سیر و سلوک به اصلی که از آن جدا شده باز گردد و دوری و فاصله را با ذات حق تعالی از بین ببرد، از خودش فانی شود و به جایی برسد که جز خدا را نبیند و مظهر اسما و صفات الاهی و آیینه تمام نمای حق تعالی باشد.
حقیقت الاهی ای که جامع میان همه افراد انسان ها بوده، کلّی «انسانیّت» است؛ و انسانیّت، حقیقتى است که به تعدّد اشخاص و افراد متکثّر نمىشود.
