بسم الله الرحمن الرحیم
وَ مِنْ کَلام لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ از سخنان آن حضرت است
قالَهُ عِنْدَ تِلاوَتِهِ «رِجالٌ لاتُلْهیهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَیْعٌ عَنْ ذِکْرِ اللّهِ»
که آن را به وقت تلاوت آیه «رِجالٌ لا تُلْهیهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَیْعٌ عَنْ ذِکْرِ اللّهِ» فرمود
اِنَّ اللّهَ سُبْحانَهُ وَ تَعالى جَعَلَ الذِّکْرَ جِلاءً
لِلْقُلُوبِ، تَسْمَعُ بِهِ بَعْدَ الْوَقْرَةِ، وَ تُبْصِرُ بِهِ بَعْدَ
الْعَشْوَةِ، وَ تَنْقادُ بِهِ بَعْدَ الْمُعانَدَةِ. وَ ما بَرِحَ لِلّهِ ـ
عَزَّتْ آلاؤُهُ ـ فِى الْبُرْهَةِ بَعْدَ الْبُرْهَةِ وَ فى اَزْمانِ
الْفَتَراتِ عِبادٌ ناجاهُمْ فى فِکْرِهِمْ، وَ کَلَّمَهُمْ فى ذاتِ
عُقُولِهِمْ، فَاسْتَصْبَحُوا بِنُورِ یَقَظَة فِى الاَْبْصارِ وَ
الاَْسْماع ِ وَ الاَْفْئِدَةِ، یُذَکِّرُونَ بِاَیّامِ اللّهِ، وَ
یُخَوِّفُونَ مَقامَهُ، بِمَنْزِلَةِ الاَْدِلَّةِ فِى
خداوند پاک یاد
خود را صیقل دلها قرار داد، که گوش در پرتو آن پس از سنگینى مى شنود، و چشم
دلها بعد از نابینایى مى بیند، و دلها از پى عناد با حق رام مى شود و خداى
را ـ که نعمتهایش ارجمند است ـ پیوسته در هر قطعه اى از زمان پس از قطعه
دیگر و در روزگارهاى خالى از پیامبران بندگانى است که در عرصه گاه فکرشان
با آنان راز مى گوید، و در ذات عقولشان با آنان گفتگو دارد، اینان به نور
بیدارى در دیده ها و گوشها و دلها چراغ هدایت برافروختند، مردم را به یاد
ایّام اللّه مى اندازند، و از مقام حق بیم مى دهند، این بزرگواران همچون
راهنمایان
