متن روایت
ّ قَالَ نَوْفٌ الْبِکَالِیُ رَأَیْتُ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ مُوَلِّیاً مُبَادِراً
فَقُلْتُ أَیْنَ تُرِیدُ یَا مَوْلَایَ فَقَالَ دَعْنِی یَا نَوْفُ إِنَّ آمَالِی تُقَدِّمُنِی فِی الْمَحْبُوبِ
فَقُلْتُ یَا مَوْلَایَ وَ مَا آمَالُکَ
عرفا و فلاسفه مراتب عالم هستی را عالم ملک یا جهان مادى وجسمانى، عالم ملکوت یا جهان برزخى،عالم جبروت یا عالم فرشتگان مقرب،عالم لاهوت یا عالم اسماء و صفات الهى و عالم هاهوت یا ذات که همان مرحله غیب الغیوب ذات بارى تعالى دانسته اند.
پرسش:
اگر هیچ انسانی نمی تواند کامل باشد پس چطور ائمه(ع) و پیامبران کامل بودند؟ این ظلم نیست که ما انسانهای عادی نتوانیم معصوم باشیم؟
امام هفتم، شب زنده دار و مطیع اطاعت پروردگار است. کراماتی از او نقل است که شب را تا به صبح به عبادت می پرداخته؛ به سجده بوده؛ به نماز می ایستاده؛ و روز را به روزه و اعانت به دیگران به پایان می رسانیده است. لقب آن بزرگوار کاظم بوده است. نسبت به افرادی که به او بد می کرده اند، گذشت و احسان داشت، و لقب او عبدصالح نیز بوده است. به خاطر کثرت عبادت و حال عبودیتی که داشته است، لقب باب الحوایج نیز داشته است. هر کس به او متوسل شود، حاجتش داده می شود. کرامات موسی بن جعفر به قدری فراوان است که عقلها در تحیر است
نقل شده است که روزی علی(علیه السلام) رو به مردم کرد و فرمود: «به نظر شما امیدبخش ترین آیه قرآن کدام آیه است؟
کتاب کیمیای محبت شرح حال شیخ رجبعلی خیاط، از عارفان بزرگ معاصر است. وی در سال 1262 در تهران متولد شد و در سال 1340 دار فانی را وداع گفت و به ملکوت اعلی پرکشید.
ابن سینا در نمط نهم اشارات
و العباده عند العارف ریاضة ما لهمه و قوی نفسه المتوهمة و المتخیلة لیجرها
بالتعوید عن جناب الغرور الی جناب الحق فتصیر مسالمه للسر الباطن حینما
یستجلی الحق لا تنازعه فیخلص السر الی الشروق الباطن؛
عبادت از نظر اهل معرفت، ورزش همتها و قوای وهیمه و خیالیه است که در اثر تکرار و عادت دادن به حضور در محضر حق، همواره آن ها را از توجه به مسائل مربوط به طبیعت و ماده به سوی تصورات ملکوتی کشاند و درنتیجه، این قوا تسلیم سر ضمیر و فطرت خداجویی انسان گردند و مطیع او شوند، به حدی که هروقت اراده کند که در پی جلب جلوه حق برآید، این قوا در جهت خلاف، فعالیت نکنند و کشمکش درونی میان دو میل علوی و سفلی ایجاد نشود و سر باطن بدون مزاحمت این ها از باطن کسب اشراق نماید.
پس از توضیح حدیث قدسی «گنج پنهان» به احادیث «قرب نوافل و فرایض» می‌پردازیم. این احادیث عناصر محوری عرفان اسلامی‌اند 
.
برخی
روایات توحیدی ذیل تفسیر آیات دال بر توحید آمده است؛ اما آنچه اهمیت ویژه
دارد روایات قرب نوافل است که اندیشه‌های بلند را به اقیانوسی از معارف
قرآنی عرفانی و برهانی در مسئله توحید در وجود و وحدت شخصی وجود آشنا
می‌کند. قبل از ورود به این چشمه فیض، حدیث قدسی گنج پنهان را که مورد توجه
خاص عارفان است نقل کرده و به توضیح آن می‌پردازیم
دکتر احمد
مهدوی دامغانی
فرزند مرحوم آیت
اله محمدکاظم مهدوی دامغانی
سال 1306 هجری شمسی در بیت علم و
فضیلت و تقوی در
مشهد
مقدس به دنیا آمد. او تحصیلات مقدماتی را
در مشهد گذراند و از محضر پرفیض علمای
برجسته آن سامان همچون آیت الله میرزا
مهدی غروی اصفهانی، آیت الله حاج شیخ
محمدرضا خدائی دامغانی، شیخ محمد تقی
نیشابوری، مجتبی قزوینی و... بهره مند شد.
وی همزمان با پایان دوره سطح علوم حوزوی
به دانشگاه تهران راه یافت و در سال 1333
هجری شمسی با کسب رتبه اول از رشته
کارشناسی ادبیات فارسی دانشگاه تهران فارغ
التحصیل شد. او در تهران از درس استادانی
همچون میرزا مهدی آشتیانی، شیخ محمد آملی،
علامه محمد قزوینی، جلال الدین همایی
استفاده کرد و همچنین اجازه روایت حدیث را
از علامه حائری سمنانی و آیت الله العظمی
سید شهاب الدین مرعشی نجفی دریافت نمود.
دکتر احمد مهدوی دامغانی در سال 1353-1354
بنا به دعوت دانشگاه مادرید جهت تدریس
عرفان اسلامی به اسپانیا رفت و پس از
بازگشت به ایران تا سال 1364 به تدریس در
دوره های کارشناسی ارشد و دکترای زبان و
ادبیات فارسی اشتغال داشت. ایشان هم اکنون
در دانشگاه های پنسیلوانیا و هاروارد
امریکا به تدریس ادبیات عرب، فقه و کلام
اسلامی اهتمام دارد. از دکتر احمد مهدوی
دامغانی آثار فراوانی به زبان های فارسی،
عربی، فرانسوی و انگلیسی به رشته تحریر
درآمده است.
