علم عرفان عملى شباهتهاى فراوانى با علم اخلاق دارد.
علم عرفان عملى شباهتهاى فراوانى با علم اخلاق دارد.
پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ عرفان اسلامی و تصوف چه رابطه و یا نسبتی با هم دارند؟ در این باره نظرات متفاوتی ارائه گردیده است. پیش از پرداختن به این موضوع بهتر است گفتاری کوتاه درباره تصوف ارائه نماییم.
انسان شناسی عرفانی، از عالی ترین و عمیق ترین مباحث علمی و معرفتی در عالم دین، دانش الاهی و بشری است. این نوع انسان شناسی به معرّفی انسان و انسان کامل و همچنین بحث در مورد نحوۀ دست یابی انسان به کمال میپردازد.
انسان در عرفان، دارای مقام عالى است که می تواند با قدم سیر و سلوک به اصلی که از آن جدا شده باز گردد و دوری و فاصله را با ذات حق تعالی از بین ببرد، از خودش فانی شود و به جایی برسد که جز خدا را نبیند و مظهر اسما و صفات الاهی و آیینه تمام نمای حق تعالی باشد.
حقیقت الاهی ای که جامع میان همه افراد انسان ها بوده، کلّی «انسانیّت» است؛ و انسانیّت، حقیقتى است که به تعدّد اشخاص و افراد متکثّر نمىشود.
ﺟﺎن و روح روزه ﻛﻪ ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از ﺿﻌﻴﻒ ﻧﻤﻮدن ﻗﻮای ﺷﻴﻄﺎﻧﻲ ای ﻛﻪ راﻫﺒﺮ اﻧﺴﺎن ﺑﺴﻮی هلاکت اﺳﺖ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﻣﮕﺮ ﺑﻮاﺳﻄﺔ ﺗﻘﻠﻴﻞ در
ﺧﻮراک؛
پرسش مهم شما را در چند بخش و به شرح زیر پاسخگو خواهم بود:
الف) «عرفان» در لغت به معناى شناخت و شناسایى است و در اصطلاح روش و طریقه ویژهاى است که براى شناسایى و دستیابى به حقایق هستى و پیوند ارتباط انسان با حقیقت، بر شهود، اشراق و وصول و اتحاد با حقیقت تکیه مىکند و نیل به این مرتبه را نه از طریق استدلال و برهان و فکر؛
قالَ الصَّادِقُ علیه السلام :
نَجْوَىَ الْعارِفینَ تَدورُ عَلى ثَلاثَةِ أُصُولٍ : الخَوْفُ وَالرَّجاءُ وَالحُبُّ