بسمه تعالی
به یکی از دوستان صمیمی و یاران طریقت نوشته شده است.
تصدّقت شوم!
نظر به محّبت دیرینه که با شما و دوستان هم طریق خود دارم ، لازم دانستم اموری که در سلوک الی الله به نفع سالک است ، تذکّر دهم؛ در صورت مراعات ره صد ساله ، یک ساله طی شود ان شاالله.
این نامه یکی از مهم ترین نامه هایی است که بیدآبادی در سیر و سلوک نگاشته
است و به همین جهت «آداب سیر و سلوک» و «رساله سیر و سلوک» نامیده شده
است. مخاطبِ این نامه فقیه بزرگ سده سیزدهم میرزا ابوالقاسم قمی رحمه الله
مشهور به میرزای قمی (م ۱۲۳۱ ق) است، که شرح حالش در ضمن شاگردان بیدآبادی
ذکر گردید. میرزای قمی خود استادی وارسته و انسانی شایسته بوده و هنگامی
قصد زیارت عتبات عالیات (کربلای معلی، نجف اشرف، کاظمین و سامرا) را داشته،
از بیدآبادی تقاضای دستور العملی برای زیارت و درک بهره های معنوی بیشتر
از مشاهد مشرفه می نماید.
