مرحوم کربلایی یادگار مادری به نام بتول
بود که در خوی مردانگی و دلیری، شهرت زیادی داشت. شاید یکی از وجوه رشد
فرزند، در این سلوک پر از مرارت و ملامت، همان مادر رشید و نترس تهرانی
بود، که توانست رمز عاشق بودن و حیدری زیستن را با شیره جانش، در کام این
بچه بچشاند.
پدرش علی اصغر نام داشت؛ و از کاسب های قدیمی تهران بود. کل احمد آقا، همیشه برای وی طلب مغفرت می کرد و دیگر هیچ نمی گفت.
کل
احمد آقا، در اصل بزرگ شده محله پاچنار، حوالی میدان اعدام بود؛ و رسم و
راه زندگی را در همان کوچه و پس کوچه های تهران قدیم آموخت.