نفرین به سفر که هر چه کرد او کرد // اخوان ثالث

“ما چون دو دریچه روبروی هم

آگاه ز هر بگو مگوی هم

 هر روز سلام و پرسش و خنده

هر روز قرار روز آینده

 عمر آیینه بهشت اما آه

 بیش ازشب و روز تیر و دی کوتاه

 اکنون دل من شکسته و خسته است

 زیرا یکی از دریچه ها بسته است

 نه مهر فسون نه ماه جادو کرد

 نفرین به سفر که هر چه کرد او کرد

وقتی که تو رفتی ....

وقتی که تو رفتی چیزی از زندگیم عوض نشد
قاصدکها هنوز می خواندند
ابرهای باران آور هنوزشوق باریدن داشتند
آفتاب طلوع میکرد
ماهتاب همچنین
حتی امین و اکرم نیز شباهنگام به ماه نظاره می کردند
نفسم باز می زد
چشم هایم هنوز می دید
رفت و آمد همه جریان داشت
تنها چیزی که از توماند یک جای خالی بود
این جای خالی در دلم هرگز پر نشد
هر از گاهی کسی آمد نشست و رفت
گاهی موقتا به کسی دل خوش کردیم
اما هنوز با آن که زندگی جاری است
با آن که سیب می رسد و گلابی از درخت می افتد
با آنکه بچه های سر کوچه تان هنوز شیطنت می کنند
اما جای تو هنوز خالی است
اما بعد از بیست سال رودخانه چشمهایم برایت جاری است
با آنکه چشمه ها و قناتها دیگر خشکند
این جویبار هنوز جاری است
هنوز جاری است
جاری است 

محمدرضا فرضی (طاهر) 

دوم تیر 1394

لبخند تو خلاصه‌ی خوبی‌هاست

لبخند تو خلاصه‌ی خوبی‌هاست

لختی بخند، خنده‌ی گل زیباست

پیشانی‌ات تنفس یک صبح است

صبحی که انتهای شب یلداست

در چشمت از حضور کبوترها

هر لحظه مثل صحن حرم غوغاست

رنگین‌کمان عشق اهورایی

از پشت شیشه‌ی دل تو پیداست

تو امتداد کوثر جوشانی

سرچشمه‌ی تو سوره‌ی اعطیناست

فریاد تو تلاطم یک توفان

آرامشت تلاوت یک دریاست

با ما بدون فاصله صحبت کن

ای آن‌که ارتفاع تو دور از ماست

قیصر امین پور